Oorstof en Les Ateliers Claus presenteren het eerste Belgisch concert van The Underflow, het nieuwbakken trio van Mats Gustafsson (The Thing, Fire !), Rob Mazurek (Chicago Underground, Exploding Star Orchestra) en David Grubbs (Gastr Del Sol, Bastro). Ignatz – een van de fijnste Belgische songsters – vult deze dubbelbill perfect aan met een lading schrale, affectieve en spontane songs …

THE UNDERFLOW > DAVID GRUBBS – ROB MAZUREK – MATS GUSTAFSSON

The Underflow is het nieuwbakken trio van Mats Gustafsson (rieten, elektronica), Rob Mazurek (trompet, elektronica), en David Grubbs (electrische gitaar). Het zelfgetitelde debuutalbum van The Underflow werd live opgenomen in de platenzaak/concertzaal Underflow in Athene en wordt uitgebracht via Underflow Records (lp) en Corbett & Dempsey (cd)

Gustafsson, Mazurek en Grubbs mogen dan regelmatig onderling samenwerken en bewegen zich in een erg breed en overlappend netwerk van muzikanten, toch speelden ze pas voor het eerst samen als trio in de zomer van 2019 in Athene op voorstel van John Corbett, een gemeenschappelijke vriend, galeriehouder en platenbaas uit Chicago. Maar er deze drie heren delen wel degelijk muzikale geschiedenis: Hoewel afkomstig van Zweden was Mats Gustafsson een belangrijke muzikale factor in Chicago op het moment dat Mazurek en Grubbs zich muzikaal lieten gelden. Het is Rob Mazurek’s Kornet die Gast del Sol – de band van Grubbs en Jim O’Rourke – naar nieuwe muzikale horizonten stuwt op de iconische track ‘The Seasons Reverse’, en Grubbs en Gustafsson brachten tot nog toe twee duo albums uit, Apertura (1999) en Off-Road (2003) terwijl ze al jaren plannen om opnieuw samen het podium te betreden.

Op The Underflow krijgen we een trio te horen dat onmiddellijk de juiste tred vindt, een erg brede, rijke en vooral beheerste klank laat horen terwijl er gelaveerd wordt tussen Gustafssons verbeeldende fluteophone (fluit met saxmondstuk) en explosieve baritonsax; Grubbs’ glasheldere niet-thematische gitaarlijnen en Mazureks wilde improvisaties op trumpet, sampler en donderende stem. Hoe goed en bevredigend de debuutplaat ook mag zijn, het slechts een hint van wat deze klasbakken in hun mars hebben …

The Underflow platenbespreking Guy Peters Enola

IGNATZ

In 1910 creëerde illustrator George Herriman de strip Krazy Kat. De aartsvijand van Krazy Kat is de gemene muis Ignatz die niets liever doet dan  bakstenen naar het hoofd smijten van Krazy Kat – fout geïnterpreteerd door Krazy Kat als een teken van liefde. Bram Devens gebruikt Ignatz als alter ego gewapend met zijn eigen berg bakstenen van schrale en affectieve songs geboren uit de menselijke conditie, omfloerst met effecten, uitgehold door tape en voorwaarts gedreven door improvisatie en spontaniteit.

De songs van Ignatz vinden hun oorsprong in een ogenschijnlijk herkenbaar uitgebeend folkkader wat hij doet klinken als het louche primitivisme van een Velvet Underground of Henry Flynt. Toch klinken zijn songs nog meer losgeslagen en binnenstebuiten gekeerd met een koel laagje dat een stomende, gloeiend hete ondergrond maskeert. Het versierde fretwerk van Devens heeft een verfijnde ruwheid, autonome loops omhelzen elkaar en duwen vanuit de hete kern een ontwrichte beklijvende stem naar de oppervlakte. Met zijn band De Stervende Honden borstelt hij zijn songs voorbij ijle percussie (Erik Heestermans) en pulserende baspartijen (Tommy Denys).

Ignatz leverde muziek voor menig soundtrack zoals Altiplano (2009) van Peter Brosens en Jessica Woodworth, What’s in a Name (2009) van Eva Küpper, PS Sao Paulo (2013) van Leni Huyge, voor de theatershow Timothy (2015) van De Mannschaft en voor de documentairereeks voor Canvas België Scherpgesteld (2017). In 2018-2019 creëerde en toerde hij, samen met Tomas De Smet, een live soundtrack voor Liedje voor Gigi  van Benjamin Verdonck voor het Toneelhuis.